Aby osiągnąć efekty w realizacji Adopcji Serca, potrzeba jest współpraca ze wszystkimi. Zaangażowana jest cała wspólnota lokalna, siostry zakonne i świeccy. Codzienne funkcjonowanie programu zapewnia dwuosobowy zespół wspólnie z Siostrami. W r. 2002 regularnie odwiedzano sieroty, by poznać ich potrzeby, sprawdzić, jak są traktowane, jaka jest sytuacja rodziny, udzielać porad i znaleźć sposoby rozwiązania problemów sierot.

Liczba sierot, którymi się opiekujemy, maleje - Bosenibamwe Germinata (nr 51/28) wyszła za mąż i została wykreślona z listy, która obejmuje obecnie 37 dzieci.

Aby sieroty nie czuły się stale nieszczęśliwe, w czasie wakacji letnich zorganizowałyśmy dla nich uroczyste spotkanie. Brały udział w konkursach, odpowiadając na pytania z zakresu wiadomości zdobytych w szkole. Najlepsi wygrali lampy, rondle, zeszyty... Na zakończenie podano jedzenie i napoje.

Jak co roku odbyły się spotkania z okazji świąt Wielkanocy i Bożego Narodzenia. Umożliwiają one dzieciom wzrost duchowy. Wszystkie miały okazję uczestniczenia w katechezie. Dzieci odwiedzały też chorych, dzieląc się z nimi swoją radością, życzliwością i miłością w duchu solidarności. Można było się bardzo wzruszyć, widząc, jak nasze sieroty, które same mają niewiele, dzielą się z innymi.

29.12.2002 r., w święto Świętej Rodziny, odprawiono w Ntamugenga Mszę św. na zakończenie drogi duchowej, którą odbyły dzieci w związku ze świętami Bożego Narodzenia. Uczestniczyły w niej wszystkie dzieci w towarzystwie swych rodziców adopcyjnych, a następnie w „adopcji” Dzieciątka Jezus w Jego szopce. Na zakończenie „adopcji” jedno z dzieci ofiarowało Jezusowi kwiat na znak radości i zaangażowania w powitanie Dzieciątka.

Nadzór nad naszymi sierotami trwa też w czasie roku szkolnego. Kilka osób z naszego komitetu regularnie odwiedza szkoły i rozmawia z dyrektorami i nauczycielami, by sprawdzić frekwencję, postępy w nauce i poznać potrzeby dzieci. Dyrektorzy i nauczyciele bardzo nam pomagają. Chętnie przyjmują sieroty, które mają tę wyższość nad innymi dziećmi, że koszty ich nauki są opłacane regularnie. Dzięki temu i nauczyciele regularnie otrzymują swoje wynagrodzenie. To właśnie nauczyciele uczą dzieci pisania listów do rodzin w Polsce. Od r. 2003 w każdej szkole będzie 2-3 nauczycieli odpowiedzialnych za program Maitri, by mieć z nami bliższy kontakt i dostarczać więcej informacji o postępach dzieci. Tym, które nie mogą kontynuować nauki w szkole średniej, umożliwiamy naukę zawodu murarza lub krawcowej. Jest też możliwość nauki czytania i pisania dla analfabetów.

Podczas ubiegłorocznego rozprowadzania pomocy sieroty otrzymały:

Celem poprawienia warunków życiowych niektórych sierot zajęłyśmy się zakupem dla nich działek i budową lub remontem domów. Dzieci, które nie mają własnych domów: Mumbere Denis (nr 35/8) i Rutwempinja (nr 41/30), mają już działkę, a niebawem będą mieć i dom. Trzeba podkreślić, że w budowie lub remontach domów pomagają nam rodziny zastępcze.

W przypadku choroby interweniowaliśmy, aby zapewnić leczenie i lepsze odżywianie. Do najważniejszych zadań należy uświadomienie dzieciom, przede wszystkim tym, które są odpowiedzialne za rodzinę, konieczności leczenia się w razie choroby.

W 2002 r. otrzymaliśmy od Maitri sumę 7206 dolarów. Oto nasze wydatki (w dolarach):

W imieniu naszych sierot z serca dziękujemy za pomoc dla najmniejszych i opuszczonych. Niech Bóg udziela Wam potrzebnych łask.