Drodzy Przyjaciele

Wyjazd sióstr na urlop jest zawsze okazją do nadrobienia starej, zaległej korespondencji. Tak trudno na nią znaleźć czas w ciągu roku, a jest tego niesamowicie dużo. Nie wiadomo, komu dać pierwszeństwo. Wybaczcie, że Kamerun tak mało daje o sobie znać. Wszyscy jesteśmy w formie. Z niektórymi spotykam się częściej, z innymi rzadzej, nawet przez korespondencję. Po mym przeniesieniu jestem dość daleko od centrum diecezji.

Z seminarzystów jestem zadowolona. Na razie mają dobrą opinię. Myślę, że dzieci szkolne, które ostatnio dołączyły do wspieranej przez Was grupy, też zaliczą rok szkolny. Dam znać po jego zakończeniu.

5.05. obchodziliśmy w Tcholiré jubileusz 25-lecia naszej obecności. Cała parafia ze swojej inicjatywy pięknie go zorganizowała. Podziwialiśmy ich za wszystkie pomysły i ich wdzięczność wobec sióstr. Jeszcze do dzisiaj trwamy w tym nastroju jubileuszowym. Z okazji naszych przyjazdów do wiosek wspólnoty organizują się, jak mogą. Dzieląc się tym, co mają, dziękując za naszą obecność.

W tym roku na Wielkanoc nie mieliśmy dużo chrztów dorosłych - tylko 32 osoby. Więcej przesiewamy, bo po chrzcie dzieją się różności. Ludzie szukają łatwizny, szczególnie tu, na tych terenach, gdzie jest dużo uchodźców z Czadu. Wciąż przybywają nowi, inni zaś wyjeżdżają. Chyba jedynie Pan Bóg wie, jakie są ich rodziny, ile mają żon. A wciąż są biedni. Z nimi mamy najwięcej trudności, bo chciało by się im pomóc, ale nie da się do końca poznać prawdy, co zrobili z tym, co otrzymali. Obecnie zbliżają się już deszcze, powoli zaczyna podać, ale ludzie wstrzymują się jeszcze z pójściem na pola, bo kamienistą, spaloną ziemię trudno zmoczyć, by móc coś posiać.

Moi Drodzy. W tym roku tylko jedna z naszych sióstr wyjeżdża na urlop i wraca już na początku sierpnia. Dobrze byłoby do tego czasu posłać Waszą pomoc.

Dziękuję Wam za każdy Wasz trud. Zapewniam o pamięci modlitewnej i myślę, że z końcem roku szkolnego napiszę coś więcej.

Szczęść Boże